KtoÅ› może rzec: „Znowu Ibn Chaldun?” Tak  wÅ‚aÅ›nie, Ibn Chaldun raz jeszcze i dotÄ…d, dopóki jego dzieÅ‚o pozwala na sprzeczne interpretacje, równie nieoczekiwane, jak heurystyczne.

OdczytujÄ…c na nowo dzieÅ‚o czternastowiecznego historyka Ibn Chalduna, Hamit Bozarslan oddaÅ‚ caÅ‚Ä… aktualność i przenikliwość jego analizy. Czyż niedawny upadek rzÄ…dów Ben Alego w Tunezji i Mubaraka w Egipcie nie znajduje wytÅ‚umaczenia w tym, co myÅ›liciel ten okreÅ›la mianem „rutynizacji” wÅ‚adzy, prowadzÄ…cej do trzeciej i zarazem ostatniej fazy wszelkiej dominacji? Jako teoretyk cywilizacji Ibn Chaldun dokonaÅ‚ analizy wÅ‚adzy, opierajÄ…c siÄ™ na odkrytych w niej cyklach i sprzecznoÅ›ciach. Jego zdaniem bez przemocy nie może powstać żadna spoÅ‚eczność paÅ„stwowa, z drugiej jednak strony nie zdoÅ‚a ona przetrwać miotana bezustannie miÄ™dzy pacyfikacjÄ… a brutalizacjÄ…. Podbój, udomowienie, w koÅ„cu rzÄ…dy tyranii – oto trzy fazy dominacji, prowadzÄ…ce niechybnie do upadku wÅ‚adzy, stwarzajÄ…cego zarazem przestrzeÅ„ dla kolejnych ambicji i żądzy potÄ™gi. Odkrywcze dzieÅ‚o Hamita Bozarslana poÅ›wiÄ™cone myÅ›licielowi o randze równej Machiavellemu, dowodzi przenikliwoÅ›ci myÅ›li, która również dziÅ› nie przestaje zaskakiwać i inspirować.