Powstanie i kryzys strefy euro to efekt nadziei, marzycielskich zaÅ‚ożeÅ„, kompletnie nietrafionych pomysÅ‚ów i brutalnych starć polityków. Sam poczÄ…tek tej historii, obwieszczenie Johna Connally’ego, sekretarza skarbu w gabinecie Richarda Nixona, o demontażu globalnego systemu walutowego z Bretton Woods, nadaje jej dramatycznÄ… tonacjÄ™. Connally tÅ‚umaczyÅ‚ ten ruch z kowbojskÄ… prostotÄ…: „Na mój rozum ci wszyscy cudzoziemcy tylko myÅ›lÄ…, jak nas wyrolować, dlatego my powinniÅ›my ich wyrolować pierwsi”. Odpowiedź Europejczyków na gest Nixona miaÅ‚a bardziej dystyngowany charakter. Helmut Schmidt i Valéry Giscard d’Estaing poprzedzili ustanowienie Europejskiego Systemu Walutowego symbolicznym spotkaniem w katedrze w Akwizgranie, gdzie pokÅ‚onili siÄ™ szczÄ…tkom Karola Wielkiego. Tak jak on chcieli zjednoczyć EuropÄ™, choć część elit uważaÅ‚a, że ich marzenia to majaki. Norman Tebbit, ulubiony minister Margaret Thatcher, nazwaÅ‚ jeden z elementów ESW, mechanizm kursów walutowych, mechanizmem kryzysu wiekuistego.